Osteopati ve ortdoks tıbbı birçok ortak noktaya sahiptir. Her ikisi de kliniksel metotların araştırılmasında olduğu gibi anatomik ve fizyolojik bilimsel bilgileri kullanırlar. Bu anlamda benzer dillere sahiptirler. Buna rağmen en büyük farklılık ise hastalara verilen değer ve tedaviye bakış açılarıdır.

Genel bir kural olarak, ortodoks tıp görüşü problemin sonucu üzerine yani sadece hastalık üzerine odaklanır. Tedavideki amaç ilaç vererek veya ameliyat ederek dengeyi düzeltmektir.

Osteopat ise uzun zamandır görülen fonksiyon bozuklukları üzerine odaklanır. Bu yapı ve görev arasındaki değişikliği gösteren olay zincirini anlamaya çalışan bir sıradır ve var olan şikayetle sonuçlanır. Osteopat hastayı paryetal, cranio-sakral ve visseral açılardan değerlendirir. Osteopatik disfonksiyonun tanımını yapar. Önceliği tespit ettikten sonra uygulamayı gerçekleştirir.

Uyguladığı teknikler öncelikli olarak ağrıya yönelik değildir. Ağrıya sebep olan disfonksiyona yöneliktir. Bu disfonksiyon çoğunlukla da ağrılı bölgeyi etkileyen diğer yapılardan kaynaklanmaktadır. Problem düzeldiğinde vücudun kendi kendini iyileştirme mekanizması devreye girecek ve kendi hastalığını tedavi edecektir.